به نام خدا ...
کمی گوش کنید ... !
آیا می شنوید ... ؟
هنوز صدا را میتوان شنید ... !
چه صدایی ... ؟!
واقعاً چه صدایی ... ؟!
اگر مطلب قبلی را خوانده بودید ...
حتماً می گفتید : ...
هَل مِن ناصِرٍ یَنصُرنی ...
امّا اینبار ...
صدا آنقدرها هم دور نیست که بگوییم گوش جان میخواهد ... !
صدا ها هم کم نیست ... !
دوباره گوش کنید ... !
آیا واقعاً می شنوید ... ؟!
در هر شهری که باشید ...
کافیست به گوشه کنار شهرتان بنگرید ... !
کافیست در نگار خود ... کمی هم گوش کنید ... !
آنهم گوشی نه گوش جان ... !
تا کنون لاله ای دیده اید ..
اینبار نه یکی دو تا ...
هزاران لاله سخن گو ...
به راستی این لاله ها چه می گویند ... ؟!
این سخن یکی از آن لاله های سخن گوست :... !
« ... مقداری به معنوّیت اسلام فکرکنید ...
شما نیّتتان این باشد که برای خدا کار کنید و جوابگوی شهداء باشید ...
بدانید که فردای قیامت هر کس را با رهبرش خوانند و ما باید به دنبال رهبرمان حرکت کنیم ...
روحانیون و یاران امام را هرگز تنها نگذارید ... دوستانم میدانند مه من از هیچ نمی ترسم ...
من از گلوله های توپ دشمن نمی ترسم ... از ترکش های خمپاره باکی ندارم ...
من از تمام فتنه هایی که شیاطین برایمان ایجاد می کنند نمی ترسم ...
من از یک چیز می ترسم و آن
فشار قبر
است ...
اصلاً اسمش را که می آورم تنم به شدّت می لرزد ...
این مسائل را با چشمان گریان برای شما می نویسم ... »
« ... خداوند انشاءالله مرا ببخشد ... »
شنیدی ...
اینها سخنان یکی از آن لاله های سخن گوست ...
سخنان زنده ای از سردار شهید قربان کهنسال
فرمانده گردان امام محمّد باقر علیه السلام لشکر 25 کربلا
ـ« پندار ما این است که ما مانده ایم و شهداء رفته اند ...
اما حقیقت آن است ...
که زمان ، مارا با خود برده است ... و شهداء مانده اند . »ـ
همین سه خط بالایی هم نوشته سخن گویی از لاله دیگری است ...
آری صدای این لاله نزدیک تر است ...
صدای سید شهدان اهل قلم شهید سید مرتضی آوینی است ...
تا کنون به خیابان هایی که در آنها قدم میزنید ...
یا بزرگ راه هایی که درآن حرکت می کنید ... نگاهی انداخته اید ...
واقعاً زمان ما را با خود برده است ... !
نمیدانم ...
واقعاً نمیدانم ...
حتماً با خودشان میگویند ... !
ما برای دین ... ناموس ... خاک ... غیرت و حجاب این مملکت و مردم خون داده ایم ...
خونی کربلایی ...
خونی ... علوی و فاطمی ...
خونی ... عباسی ...
به راستی ...
چه کسی جوابگوی این همه صداست ... !؟؟
فشار قبرم هیچ ... !
کاش خود نیز میتوانستم حداقل سرم را جلویشان بلند کنم ... !
کاش ...
کاش ...
سخنان اولین لاله را از وبلاگ عروج نوشته فشار قبر آورده ام ... !؟
نمی خواهد باز عراجیف حقیری چون من را بخوانید ...
موسیقی وبلاگ عروج را گوش کنید ...
صدای معصومانه همسفری را می شنوید که نه با من سخن میگوید ونه با شما ...
با لاله اش ...
با پدرش سخن میگوید ... !
اگر فرصتی 10 دقیقه ای دارید گوشی با دل و جان بسپارید ...
معصومانه و زیبا ...
خدایا ... سرم را در جلوی صاحب آن صدای مصومانه چگونه بلند کنم ... !
خدایا ...
خدایا ...
زهرا جان ... از تو و لاله ات ... از صاحب نامت خجالت میکشم ...
مرا ببخشید و حلال کنید و دعا کنید تا روزی جوابگویتان باشم ... !
یا حق ...
